Wat is het fijn om op een onverwacht moment verrast te worden met een lieve, grappige, hart-onder-de-riem-stekende kaart. Juist nu. Maar heel eerlijk? Die eerste kaart die na de diagnose door de brievenbus viel, vond ik maar niks. Alles in mij schreeuwde “Nee, ik wil geen kankerkaarten! Geen kankercadeautjes, geen kanker-speciale-behandeling, geen kanker…” tja, vooral geen kanker dus. Want natuurlijk is het fantastisch dat mensen met je meeleven en daarom een kaartje sturen. Maar de aanleiding voor die kaarten, die wil ik niet. Ik wil niet ziek zijn. Ik wil niet opnieuw dat hele traject door.
Nu ben ik maanden verder. Heb ik net ronde 5 achter de rug. Wordt ook dit nieuwe leven weer een beetje gewoon. En vind ik het inmiddels weer heerlijk als er zo’n verrassing op de mat valt. Het geeft me kracht. Geen kankerkaarten meer, maar krachtkaarten. Kom maar op!
> Terug naar overzicht updates
